วันพุธที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2556

จากบ้านนอก...สู่เมืองกรุง


             จากชีวิตเด็กต่างจังหวัดที่ระหกกระเหินสูงเมืองกรุงใหญ่ ถือเป็นการเริ่มต้นการดำเนินชีวิตด้วยสองมือ สองเท้าและหนึ่งสมอง ของเด็กผู้หญิงคนนึง ที่มีความฝันอันยิ่งใหญ่และอยากจะทำความฝันนั้นให้เป็นจริง 

              ลืมตาดูโลกเมื่อวันที่ 27 เมษายา ค.ศ. 1991 ตั้งแต่นั้นมาก้อมีชื่อหนึ่งที่ติดตัวมาแต่เกิดจนถึงปัจจุบัน คือ สุวารี ศรีอำไพวิวัฒน์ แต่ดูเหมือนจะเรียกยากเพราะชื่อมันยาวไป  ทุกคนที่บ้านเลยเรียกสั้นๆว่า "โม"

            การศึกษาที่ผ่านมามีหลายระดับ มีที่สถาบันการศึกษาที่แตกต่างกันไปเริ่มต้นที่ สาธิต"พิบูลบำเพ็ญ"มหาวิทยาลัยบูรพา และได้ไปศึกษาต่อที่ พระจอมเกล้า ลาดกระบัง 4 ปี จนจบป.ตรี และปัจจุบันกำลังศีกษาป.โทที่ มศว ประสานมิตร

                 โมเป็นคนที่มีความฝันในอาชีพที่อยากจะเป็นตั้งแต่เด็ก เหมือนรู้ตัวเองว่าอยากจะเป็นอะไร จนถึงทุกวันนี้ความฝันของโมยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง คือ อาชีพการเป็นครู อาจารย์ในระดับมหาวิทยาลัย และสำคัญที่สุดคือ การเป็นดุษฏีบัณฑิต ต้นเหตุอาจจะเป็นเพราะว่าชีวิตส่วนใหญ่จะข้องเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยมาตั้งแต่เด็ก เรียนโรงเรียนที่มีพื้นที่ในรั้วมหาวิทยาลัยมามากกว่า 10ปี เป็นเด็กสาธิตที่มีครูมาทดลองสอนมากมายหลายท่านหลายวิชา จนเกิดความรู้สึกที่ดีกับวิชานึง นั่นก็คือ คณิตศาสตร์ ประกอบกับรู้สึกผูกพันธ์กับวงการการศึกษามาก     


        นอกจากนี้ผู้ที่มีอิทธิพลกับความคิดของโมมาก คือ พ่อ จากการที่พ่อทำงานที่คณะศึกษาศาสตร์มาตั้งแต่โมเริ่มเข้าเรียน พ่อจึงเป็นผู้ที่คอยปลูกฝังเรื่องเรียนให้โมอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าเราสองคนพ่อลูกจะไม่คอยได้เจอกัน เพราะงานพ่อโมเยอะมาก จากสิ่งแวดล้อมต่างๆภายนอกและจิตใจที่ใฝ่ในทางการศึกษา ทำให้โมเลือกแนวทางที่จะเดินมาทางด้านนี้


               ตั้งแต่เล็กจนถึงปัจจุบัน โมทำให้พ่อภูมิใจและไม่เคยทำให้พ่อผิดหวังในเรื่องการเรียนแม้สักครั้ง โมเดินตามทางที่พ่อวางไว้ให้อย่างมีความสุขทั้งกายและใจ ทางที่พ่อวางไว้ให้นั้นโมมีอิสระมากจะไม่เหมือนกับเด็กคนอื่นๆที่ต้องฝืนทน พ่อให้อิสระทางความคิดกับโมทุกๆอย่างในการเดินทางครั้งนี้ โมจะรีบเดินไปให้ถึงจุดหมายปลายทางให้เร็วที่สุด เพื่อพ่อ เพื่อแม่ และเพื่ออนาคตของตัวเอง แม้จะมีอุปสรรคระหว่างการเดินทาง โมจะมีพ่อและแม่เป็นที่ปรึกษาและกำลังใจที่ดีตลอดการเดินทางครั้งนี้